Ижийдээ захидал бичиж байя.

Ээж маань их сонин уншдаг хүн л дээ. Таалагдсан нийтлэлүүдээ хайчлаад цуглуулга хийнэ. Сонин уншиж байгаад хайч аваад ирээрэй гээд л хүнд дандаа "ажил" удна. Яагаад ч юм хайч нь дандаа ээжээс хол байна. Дандаа л хайч хэрэглэдэг байж хажуудаа ойрхон байлгахад яанаа гээд заримдаа бүүр уур хүрнэ.
Эгч маань сэтгүүлч болж ээжийн "ажил" нэлээн нэмэгдсэнсэн. 2,3 хан өгүүлбэртэй мэдээ ч бай, 2,3 хуудас нийтлэл ч бай хамаагүй хайчлаад л хадгалаад байна. Эгч сэтгүүлч болоод 10 гаруй жил боллоо. Ээжийн "цуглуулга" номын сандаа багтхаа байхад эгч маань тэднийг нь нэгтгэн "30 Араншин" гэдэг ном болгон гаргасан юм. Ээжид маань их том урамшуулал болсон байх. УИХ-ын гишүүн Алтай, Хөгжмийн зохиолч Жанцанноров, Бямбабаяр, Найруулагч Жаргалсайхан, Жүжигчин Сувд, Цэрэндагва, Батцэцэг, Дуучин Ариунаа, Лхагваа, Чука, Нандинцэцэг, Баясгалан ,Өөжгий, Удирдаач Туулайхүү гээд олны танил 30 хүнтэй хийсэн ярилцлага энэ номонд багтаж уншигчдынхаа гарт хүрсэн. Уншигч хүний нүднээс харахад Энхмаа гэдэг сэтгүүлч гаргасан ном шиг харагдавч цаанаа бол ээжийн маань сэтгэл хүч хөдөлмөр шингэж байж бүтсэн ном байгаа юм.

Сонин хайчлах дуртай ээж маань сая харихад маань нэг ширхэг сонингийн хайчилбар өгөөд :
-Уншаад үзээрэй ёстой сайхан нийтлэл бна гээд өгсөн юм. Яагаад ч юм ер унших зав гараагүй, сонингийн 4ний нэгтэй тэнцэх хирийн нийтлэл, тийм ч урт биш, гэхдээ л ер завдаагүй юм. Уншиж амжаагүй болохоороо буцаж байгаад уншия гэж бодоод аваад ирсэн юм. Саяхны нэг орой нойр хүрдэггүй, ширээн дээр уншчихаар юм байна уу гээд харсан ээжийн өгсөн хайчилбар байж байна. Аваад уншлаа.
Үнэхээр сайхан бичжээ. Үгийн сонголт, үгийн баялаг гээд л , , , аргагүй сэтгүүлч хүн бичиж.
Ээждээ захиа бичих юмсан гэж бодлоо. Арлын оронд ирснийхээ дараахан захиа их бичдэг байжээ. Юу бичихээ мэдэхгүй баахан ноороглоно. Захиа гэдгийг чинь анх удаа л бичиж үзсэн нь тэр. Гадуур явахдаа үзсэн харсан зүйлээ л бичнэ, богинохооон захидал болдогсон. Дээр нь муухай бичнээ. Захиагаа явуулаад хэд хонож байтал ээж утсаар ярина. Захиа аваад баярласан байхдаа гэж бодоод ярихаар өөдөөс миний охин яасан муухай бичдэг юм бэ гэж "уур " хүргэнэ. Тэгж байгаад бүүр бичэхээ байжээ. Internet гэж нэг сайхан юм байхад муухай бичдэгээ гайхуулан гайхуулан захидал бичих хэрэг юу байхав. Зав л гарвал чатлачихдаг боллоо.
Гэхдээ энэ нийтлэлийг уншаад бодлоо, муухай ч хамаагүй , өөрийнхөө гараар захидал бичиж байя гэж. Ижий маань үдэш орой ажлаа дуусгаад, үдшийн нам гүмд охиныхоо захидалыг тухлан унших нь гарцаагүй.