Нэг өглөө унтаж байсан ээж дуудаад байна. Унтуулахгүй юм гээд гомдол хэлээд очсон чинь:
-Май, бариучаа ав! гээд өгсөн нь нялхдаа өмсөж байсан бариувч маань байна. Ээж дэрэн дотроо хийгээд хадгалаад байсан юм гэнэ.
Ямар ч жаахан юм, Ямар ч эгдүүтэй юм. Урт нь ердөө л нэг төө жаахан илүүтэй. Өргөн нь ч нэг төө.
Энгэртээ л ганцхан товчтой. Xанцуй нь урагдаад сэмэрчихсэн... овоо илээсэн бололтой.
Зургийг нь авсан чинь жижигхэн нь мэдэгддэггүй. Дүүгийнхээ бамбаруушыг хажууд нь суулгаад үзсэн чинь бамбаруушинд ч багадаж байна.
Ийм жаахан юм өмсөж байсан гэхээр итгэмээргүй ч юм шиг.
Юутай ч миний энэ хорвоод мэндлээд өмссөн хамгийн анхны хувцас, ийм өөдөсхөн амьтан байсны минь нотолгоо.
Нандигнан хадгалнаа.
2 コメント:
heden jiliin omnoh ed ve. yostoi nandignan hadgaalarai.ariuka yamar joohon bgaa ve
zaya
bagiin jaahan baisiin baina. huurhun yum. hadgalaad baijde. :)
Post a Comment